Εγκυμοσύνη και Διαβήτης

Φροντίδα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Η φροντίδα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ποικίλει από τόπο σε τόπο αλλά μπορείτε συνήθως να δείτε το διαβητολόγο και το μαιευτήρα σε μία κλινική παρακολούθησης πριν τον τοκετό. Στην πρώτη επίσκεψη κατά κανόνα θα σας γίνει ένα υπερηχογράφημα. Αυτή είναι μια ακίνδυνη, ανώδυνη διαδικασία που επιτρέπει στο γιατρό να ελέγξει το μωρό σας.

Είναι θαυμάσιο να έχετε τη δυνατότητα να δείτε το μωρό σας από τις πρώτες λίγες βδομάδες! Το πρώτο υπερηχογράφημα θα σας δείξει κατά προσέγγιση την ημερομηνία σύλληψης. Δεύτερο υπερηχογράφημα μπορεί να γίνει στις 20 βδομάδες για έλεγχο ανωμαλιών και μετέπειτα υπερηχογραφήματα θα διαπιστώσουν τον τρόπο ανάπτυξης του βρέφους.

Μερικές γυναίκες πιθανόν να έχουν πρόβλημα με υπογλυκαιμίες. Αν αυτό συμβαίνει σε σας, βεβαιωθείτε ότι έχετε πάντα μία γερή προμήθεια σακχαρούχων τροφών. Σε επείγουσες περιπτώσεις βεβαιωθείτε ότι ο σύντροφός σας – ή οποιοσδήποτε σας φροντίζει – έχει προμήθεια γλυκαγόνου και γνωρίζει πώς να το χρησιμοποιήσει.

Δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι υπογλυκαιμίες μπορούν να βλάψουν ένα μωρό. Οι κετόνες όμως είναι επικίνδυνες για το μωρό σας αν συσσωρευτούν για πολλές ώρες. Πρέπει να ελέγξετε για κετόνες αν το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα είναι ψηλό, αν κάνετε εμετό, αν είστε άρρωστη και να το αναφέρετε στο γιατρό σας αμέσως αν υπάρχει περισσότερο από μία μικρή ποσότητα. Οι εμετοί ή η πρωινή αδιαθεσία, δεν είναι πιο συχνοί σε διαβητικές γυναίκες από μη διαβητικές, αλλά αν κάνετε εμετούς πρέπει να πάρετε περισσότερες ανταλλαγές (ακόμη και υγρό) και να ελέγξετε για κετόνες.

Ίσως επίσης διαπιστώσετε ότι η ποσότητα της ινσουλίνης που χρειάζεσθε, συχνά αυξάνει ενώ πλησιάζετε την 24η βδομάδα. Γύρω στις 30 βδομάδες οι μαιευτήρες θα ρυθμίσουν το ρυθμό της καρδιάς και τις κινήσεις του μωρού σας και θα αποφασίσουν αν πρέπει να γεννηθεί μετά από πλήρη κύηση ή λίγο νωρίτερα. Οι πιθανότητες να χρειαστείτε καισαρική τομή είναι πιο αυξημένες σε σύγκριση με μη διαβητικές εγκύους. Όμως ένας συνεχώς αυξανόμενος αριθμός διαβητικών γυναικών γεννά με φυσιολογικό τρόπο.

Το βρέφος σας στη γέννηση

Λόγω του καλού ελέγχου κατά την εγκυμοσύνη, τα περισσότερα βρέφη φαίνονται και συμπεριφέρονται φυσιολογικά και μπορείτε να τα θηλάσετε αν το επιθυμείτε. Κάποτε είναι λίγο “στρουμπουλά”, μπορεί να έχουν λίγη υπογλυκαιμία ή ελαφρό ίκτερο αλλά αυτά τα προβληματάκια είναι προσωρινά και εύκολα θεραπεύονται. Το βρέφος σας δεν θα είναι διαβητικό, θα έχει απλά μια ελάχιστα αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξει διαβήτη κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Διαβήτης κατά την κύηση

Διαβήτης κατά την κύηση είναι το όνομα που δίδεται για να περιγράψει το διαβήτη που πρωτοδιαγνώσκεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Αυτό συμβαίνει διότι η εγκυμοσύνη αυξάνει την ανάγκη για ινσουλίνη και μερικές γυναίκες δεν έχουν τα αποθέματα για να παράξουν την επιπλέον ινσουλίνη. Η παχυσαρκία αυξάνει την ανάγκη για ινσουλίνη, έτσι οι υπέρβαρες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.

Συχνά το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα της μητέρας είναι μόνο ελάχιστα αυξημένο και έτσι πιθανό να μην έχει συμπτώματα.

Ήπια συμπτώματα είναι δύσκολο να εκτιμηθούν κατά την εγκυμοσύνη λόγω του ότι πολλές μη διαβητικές έγκυες νοιώθουν κούραση, δίψα και έχουν συχνοουρία. Είναι σημαντικό για το καλό του βρέφους να είναι η γλυκόζη στο αίμα όσο πιο κανονική γίνεται για τους ίδιους λόγους όπως και για τις γυναίκες με ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη. Για τις περισσότερες γυναίκες με διαβήτη κατά την κύηση, το μόνο που απαιτείται είναι να σταματήσουν να τρώνε γλυκές τροφές και να αυξήσουν την πρόσληψη τροφών με ίνες στη δίαιτα τους.

Γίνεται κατ’ οίκον μέτρηση της γλυκόζης στο αίμα και αν, κατά τη δίαιτα, τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα είναι ψηλά τότε χρειάζεται ινσουλίνης για το υπόλοιπο της εγκυμοσύνης.

Οι περισσότερες γυναίκες διαπιστώνουν ότι είναι ικανές να απεξαρτικοποιηθούν από την ινσουλίνη μετά τη γέννα εφ’ όσον το σώμα τους συνεχίζει να παράγει αρκετή ινσουλίνη για κανονικούς σκοπούς. Οι περισσότερες γυναίκες θα έχουν ένα κανονικό τεστ αντοχής της γλυκόζης 6 βδομάδες αργότερα. Λίγες θα συνεχίσουν να έχουν διαβήτη. Πάντως, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης διαβήτη στο μέλλον στις γυναίκες που είχαν διαβήτη κατά την κύηση. Συνήθως είναι μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης αλλά ο κίνδυνος μειώνεται αποφεύγοντας την παχυσαρκία.

Αντισύλληψη

Ιδεωδώς οι εγκυμοσύνες πρέπει να προγραμματίζονται, αλλά όπως θα διαπιστώσετε από την ανάγνωση του άρθρου αυτού είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κάνετε καλό προγραμματισμό αν έχετε διαβήτη. Έτσι, πρέπει να χρησιμοποιείτε αντισύλληψη στα ενδιάμεσα των εγκυμοσύνων.

Η πιο δημοφιλής μέθοδος αντισύλληψης, το “χάπι” περιέχει 2 θηλυκές ορμόνες – οιστρογόνη και προγεστερόνη. Αυτό το σκεύασμα εμποδίζει την ωορηξία – δηλ. ενεργεί σταματώντας την παραγωγή ωαρίων. Οι επαγγελματίες στην ιατρική ανησυχούσαν για τη λήψη του χαπιού από διαβητικές γυναίκες λόγω του αυξημένου κινδύνου αγγειακών ασθενειών (κυρίως καρδιακών προσβολών) αλλά τώρα το χάπι περιέχει πολύ μικρή δόση οιστρογόνων έτσι πιθανόν να μην υπάρχει κίνδυνος. Προτιμότερο όμως να το αποφεύγετε.

Τα προφυλακτικά που χρησιμοποιούνται μόνα τους δεν είναι ασφαλισμένη αντισυλληπτική μέθοδος, αλλά αν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με ενδοκολπικό προφυλακτικό το οποίο τοποθετείται από γιατρό είναι σχετικά ασφαλισμένο.

Το ενδοκολπικό προφυλακτικό τοποθετείται απλώς όπως ένα ταμπόν. Τα ενδομήτρια σπειράματα είναι κατάλληλα για ορισμένα άτομα. Αν είχατε ένα για πάνω από 2 χρόνια είναι απίθανο να μείνετε έγκυος. Μην το αφαιρέσετε ποτέ χωρίς ιατρική συμβουλή.

Μετά τη συμπλήρωση της οικογένειάς τους, πολλά ζευγάρια θέλουν να κάνουν στείρωση. Αυτό δεν προκαλεί καμία διαφορά στη γενική υγεία και στα συναισθήματά σας σεξουαλικά ή άλλα. Πρέπει να θεωρείται μόνιμη και έτσι πρέπει να γίνεται μετά από αρκετή σκέψη και συζήτηση.

Αν θέλετε συμβουλές για αντισύλληψη μη φοβηθείτε να ρωτήσετε – οι περισσότεροι γιατροί δεν είναι τόσο της παλαιάς σχολής ή απλησίαστοι όσο νομίζετε!

• Άσκηση  και εγκυμοσύνη  

Ο συνδυασμός εγκυμοσύνης και διαβήτη μπορεί να είναι μια πολύ δύσκολη πρόκληση που έχει όμως την ανταμοιβή της. Το άρθρο αυτό εξετάζει το πλεονέκτημα της άσκησης για τη μελλοντική μητέρα.

Πριν τη σύλληψη

Αυτό το θέμα έχει ήδη συζητηθεί προηγούμενα, αλλά τονίζεται ότι η φροντίδα πριν τη σύλληψη έχει θετικά πλεονεκτήματα για τις διαβητικές γυναίκες. Ο προγραμματισμός για τη σύλληψη είναι ζωτικής σημασίας και σχεδόν τόσο συναρπαστικός όσο και η ίδια η εγκυμοσύνη. Εγκυμοσύνη με μη ελεγχόμενο διαβήτη σημαίνει εννέα μηνών ταλαιπωρία κατά τη διάρκεια των οποίων δεν δίδονται στο έμβρυο οι κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης.

Η άσκηση για μερικούς μήνες πριν την εγκυμοσύνη δίδει στους μύες και τις αρθρώσεις την ευκαιρία να αποκτήσουν σφρίγος και ευλυγισία. Το περπάτημα, το τρέξιμο, η ποδηλασία και το κολύμπι θα ενδυναμώσουν την καρδιά και θα βελτιώσουν την κυκλοφορία, αλλά αν αυτό δεν είναι το στυλ σας τότε σκεφθείτε ένα είδος άσκησης που σας είναι διασκεδαστικό. Είναι προτιμότερο το σώμα να ασκείται με τον ίδιο τρόπο καθημερινά για να επιτυγχάνεται ταυτόχρονα εξαίρετος διαβητικός έλεγχος.

Η γιόγκα, η γυμναστική, η μικρής έντασης αερόβια γυμναστική σε αντίθεση με τη δυνατής έντασης αερόβια γυμναστική – είναι πολύ λιγότερο εντατική για τα γόνατα και τη σπονδυλική στήλη (καθώς τα πόδια μένουν συνεχώς στο πάτωμα) μπορούν γενικά να συνεχισθούν για κάποιο χρονικό διάστημα και κατά την εγκυμοσύνη. Η ιππασία, το σκι, οι καταδύσεις, η ορειβασία, η κωπηλασία και η ιστιοσανίδα είναι καλύτερα να αποφεύγονται κατά την εγκυμοσύνη. Διαλέξτε μια δραστηριότητα που θα μπορείτε να κάνετε μόνοι σας όταν έχετε το χρόνο και την ενέργεια, παρά κάποια δραστηριότητα που θα πρέπει να κάνετε κράτηση προηγουμένως ή να εξαρτάσθε από μια ομάδα.

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Με την εγκυμοσύνη θα προσέξετε ότι το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα τείνει να αυξομειώνεται έξω από τα συνήθη όρια. Το έμβρυο μεγαλώνει γρήγορα και χρησιμοποιεί την ενέργειά σας γι’ αυτό το σκοπό. Μπορεί να υποφέρετε από τα κοινά συμπτώματα της εγκυμοσύνης όπως ναυτία, εμετό ή αηδία για ορισμένες τροφές, αλλά συνήθως η περίοδος αυτή είναι σύντομη. Πάντως, είναι απίθανο ότι θα θέλετε να κάνετε πολλή άσκηση τους δύο πρώτους μήνες. Υπακούστε τις ανάγκες του σώματός σας, είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να βοηθήσετε τον εαυτό σας αυτή την περίοδο.

Η άσκηση όταν δεν αισθάνεστε καλά δεν είναι ευεργετική, αλλά αξίζει τον κόπο να περπατάτε όσο το δυνατό περισσότερο. Μετά τις πρώτες 16 βδομάδες τα περισσότερα από τα ανεπιθύμητα συμπτώματα της εγκυμοσύνης, όπως η ναυτία, τείνουν να εξαφανιστούν, αφήνοντας πολλές γυναίκες με μια ανανεωμένη ζέση για τη ζωή. Μην πανικοβληθείτε αν η δίψα σας να μείνετε σε φόρμα έχει μειωθεί. Η άσκηση στην εγκυμοσύνη πρέπει να συνάδει με τον ενθουσιασμό σας και τα επίπεδα ενέργειάς σας.

Όσο η διάπλασή σας αρχίζει να αλλάζει (γύρω στην 20η βδομάδα) θα παρατηρήσετε ότι οι στάσεις του βαδίσματος, του καθίσματος και του ύπνου σας πιθανόν να αλλάξουν. Όσο μεγαλώνετε, αυτές οι στάσεις μπορεί να γίνουν πιο άβολες και μαθαίνοντας μερικές στάσεις χαλάρωσης θα σας βοηθήσει να υπερνικήσετε την κούραση από την οποία αναπόφευκτα υποφέρει η σπονδυλική σας στήλη.

Το κολύμπι είναι πιθανότατα ο πιο ευχάριστος τρόπος άσκησης όσο πλησιάζει η γέννα, καθότι η χαρά του να βρίσκεται κάποιος χωρίς βάρος μέσα στο ζεστό νερό είναι απερίγραπτο και έτσι αξίζει τον κόπο να πηγαίνετε στην πισίνα.

Μάθετε να χαλαρώνετε

Ομάδες χαλάρωσης που διοργανώνονται στην προγεννητική κλινική θα προσφέρουν χρήσιμες συμβουλές για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει η έγκυος, αναπνοές για τον τοκετό και ασκήσεις για σωστή στάση. Μπορεί να μην σας αδυνατίσουν αλλά θα σας κρατήσουν υγιείς.

Οι ομάδες γιόγκα ειδικά για έγκυες είναι λιγοστές και γενικά είναι πιο κατάλληλες για τις κοπέλες που ήδη ασχολήθηκαν με τη γιόγκα.

Σκέψεις για καλή φόρμα

Αν ασχολείστε συχνά με την άσκηση και επιθυμείτε να συνεχίσετε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης επιβάλλεται να ενημερώσετε το δάσκαλό σας ότι είστε διαβητική και έγκυος έτσι ώστε να παρακολουθεί πιο στενά την πρόοδό σας.

Είναι σοφό να θυμάστε ότι οι ορμόνες σας κάνουν σπουδαία πράγματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας. Μία ορμόνη εκκρίνεται για να χαλαρώσει τις αρθρώσεις και τους μύες σας ούτως ώστε να μπορέσετε να ανταποκριθείτε στις απαιτήσεις της γέννας. Η ορμόνη παραμένει σε μεγαλύτερες των κανονικών ποσότητες για μερικούς μήνες μετά τη γέννα, γι’ αυτό αξίζει να θυμάστε ότι οι αρθρώσεις και οι σύνδεσμοί σας μπορεί να είναι πιο χαλαροί από το κανονικό και πρέπει να ασκούνται λιγότερο απ’ ότι συνήθως.

Μια υγιής εγκυμοσύνη είναι πιο πιθανό να διευκολύνει τη γέννα και θα σας βοηθήσει να έχετε πιο πολλή πεποίθηση για να χειριστείτε τις αλλαγές που φέρνει η άφιξη ενός μωρού στην οικογένεια.

Οι ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές πρέπει να ακολουθηθούν :

• Ελέγχετε το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα σας πριν την άσκηση. Ανάλογα με την προσπάθεια που απαιτείται για την άσκηση μπορείτε είτε να αυξήσετε τους υδατάνθρακες κατά 10 – 20 γρ. ή να μειώσετε την ινσουλίνη. Η άσκηση μπορεί να μειώσει το σάκχαρο στο αίμα σας μέχρι και το μισό σε μία μέρα, ενώ ίσως χρειαστεί να φάτε πρόσθετα σνακς.

• Αν οποιαδήποτε άσκηση σας κάνει να νοιώθετε άβολα, προκαλεί ναυτία, ζαλάδα ή πόνο, Σταματείστε. Ξαναπροσπαθήστε μόνο όταν νοιώσετε τελείως καλά.

• Αν είχατε αποβολές, απώλεια αίματος ή επιπλοκές σε προηγούμενες εγκυμοσύνες, τότε παρακαλώ συζητείστε το πρόγραμμα των ασκήσεών σας με το γιατρό σας πριν προχωρήσετε.

Τι θα μου συμβεί αν πάθω υπογλυκαιμία;

• “Τι θα μου συμβεί στα τελικά στάδια της εγκυμοσύνης ;”

Σε πολλές γυναίκες οι απαιτήσεις για ινσουλίνη αρχίζουν να αυξάνουν γύρω στην 20η βδομάδα της εγκυμοσύνης, αν και σε μερικές γυναίκες πέφτουν πάλι λίγες βδομάδες πριν τον τοκετό. Αυτή η πτώση είναι συχνά πιο έκδηλη το βράδυ. Ο πλακούντας παράγει ορμόνες που έχουν δράση αντίθετη από τη δράση της ινσουλίνης πάνω στη γλυκόζη του αίματος.

Πιστεύεται ότι η αύξηση των ορμονών αυτών προκαλεί μια αύξηση στις απαιτήσεις για ινσουλίνη στο στάδιο αυτό. Κάποτε, όμως, οι γυναίκες δεν χρειάζονται περισσότερη ινσουλίνη στην εγκυμοσύνη και οι ορμόνες του πλακούντα είναι σε κανονικά επίπεδα. Έχει διεξαχθεί έρευνα για το θέμα αυτό, αλλά ακόμη δεν είναι κατανοητό γιατί αλλάζουν οι απαιτήσεις για ινσουλίνη.

• “Τι θα συμβεί στα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μου κατά τη διάρκεια του τοκετού ;”

Αυτός είναι ένας τομέας της διαβητικής εγκυμοσύνης που είναι κατανοητός. Όσο προχωρεί ο τοκετός, η ποσότητα της ινσουλίνης που χρησιμοποιείται μειώνεται, πιθανά λόγω της απαιτούμενης ενέργειας για τις συσπάσεις της μήτρας. Αμέσως μετά τη γέννα η ποσότητα της απαιτούμενης ινσουλίνης πέφτει πολύ γρήγορα, λόγω του ότι ο πλακούντας που παράγει ορμόνες ανταγωνιστικές της ινσουλίνης αφαιρείται.

• “Θα αλλάξουν τα προειδοποιητικά συμπτώματα υπογλυκαιμίας ;”

Είναι λίγες οι γυναίκες που δεν έχουν καθόλου ή έχουν πολύ λίγα προειδοποιητικά συμπτώματα υπογλυκαιμίας όταν είναι έγκυες. Κάποιες φορές οι υπογλυκαιμίες μπορεί να παρουσιαστούν πολύ ξαφνικά, πράγμα που μπορεί να είναι ανησυχητικό.

Άλλο πρόβλημα που μπορεί να υπάρξει είναι ότι ορισμένες φορές οι υπογλυκαιμίες στην εγκυμοσύνη προκαλούν εμετούς, ακόμη και σε γυναίκες που ουδέποτε είχαν αυτό το πρόβλημα προηγουμένως. 

• “Οι υπογλυκαιμίες αυτές θα βλάψουν είτε το μωρό μου είτε εμένα ;”

Οι σοβαρές επιπτώσεις της υπογλυκαιμίας είναι σπάνιες. Υπάρχουν πιθανοί κίνδυνοι για τη μελλοντική μητέρα, αν πέσει κάτω για παράδειγμα, αλλά οι ίδιες οι υπογλυκαιμίες δεν θα τη βλάψουν. Παρά ταύτα, η μελλοντική μητέρα πρέπει να συνεχίσει να παίρνει κάθε προφύλαξη για να διασφαλίσει ότι δεν θα πάθει υπογλυκαιμία.

Ευτυχώς, τα μωρά δεν φαίνονται να παθαίνουν βλάβη από την υπογλυκαιμία. Οι μητέρες που υποφέρουν από συχνές και σοβαρές υπογλυκαιμίες συνήθως έχουν τελείως κανονικά μωρά. Πολύ σπάνια υπογλυκαιμίες στα τελικά στάδια της εγκυμοσύνης μπορούν να προκαλέσουν πιο αργό ρυθμό στην καρδιά του μωρού, αλλά αυτό επανορθώνεται όταν η υπογλυκαιμία θεραπευθεί και δεν φαίνεται να έχει οποιεσδήποτε κακές επιπτώσεις στον τοκετό.

Όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι οι υπογλυκαιμίες στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης δεν έχουν κακές επιπτώσεις. Στην πραγματικότητα, ο διάσημος “πατέρας του χειρισμού της διαβητικής εγκυμοσύνης” Jorgen Pedersen από την Κοπεγχάγη, ανέφερε ότι από τη μεγάλη πείρα του οι γυναίκες που έχουν υπογλυκαιμίες στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης είναι αυτές με τις λιγότερες πιθανότητες να αποκτήσουν ανώμαλα παιδιά.

Επιπρόσθετα, πολλά κέντρα σε όλο τον κόσμο απέδειξαν ότι όσο πιο ψηλή είναι η γλυκόζη στο αίμα στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης, τόσο πιο πιθανό είναι να έχει ανωμαλίες ένα μωρό. Αυτό επίσης, υπονοεί ότι η υπογλυκαιμία δεν προκαλεί προβλήματα. Μια μεγάλη πολυκεντρική έρευνα στην Αμερική, που εξέτασε τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα στα αρχικά στάδια της εγκυμοσύνης, δεν έδειξε να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ υπογλυκαιμίας στα αρχικά στάδια της εγκυμοσύνης και συγγενών ανωμαλιών.

• “Τι μπορώ να κάνω για να αποφύγω τις υπογλυκαιμίες ;”

Να κάνετε συχνές μετρήσεις της γλυκόζης του αίματος.

Εκπαιδεύστε τους φίλους, συγγενείς και παιδιά σας για τις υπογλυκαιμίες σας.

Αποφεύγετε να είστε για πολύ μόνη.

Να έχετε υπόψη σας τους κινδύνους που υπάρχουν αν αποκοιμηθείτε.

Η εγκυμοσύνη συχνά μπορεί να σας προκαλεί κούραση και παρόλο που είναι λογικό να κοιμάστε αν χρειάζεστε, βεβαιωθείτε ότι δεν θα αποκοιμηθείτε την ώρα που θα πρέπει να φάτε. Βάλτε το ξυπνητήρι ή διευθετείστε να σας ξυπνήσει κάποιος.

Αποφεύγετε την οδήγηση.

Βεβαιωθείτε να τρώτε το φαγητό σας την ώρα που πρέπει.

• Όλα όσα αφορούν τον τοκετό σας

Θα έχετε ίσως συμπεράνει ότι οι εμπειρίες του τοκετού ποικίλουν. Πράγματι, δεν είναι δυνατό να γίνει πρόβλεψη για το πώς θα εξελιχθεί ο τοκετός και για τη φροντίδα που θα χρειαστεί εκείνη την ημέρα. 

Αλλά αυτό δεν πρέπει να σας σταματήσει από το να εξετάσετε τις διάφορες επιλογές και φυσικά – όπως όλες οι έγκυες, όσο πλησιάζει ο καιρός του τοκετού, θα σας απασχολεί όλο και περισσότερο – τι προτιμάτε για την ανακούφιση από τον πόνο ή τις διάφορες στάσεις της γέννας. Συζητείστε αυτές τις προτιμήσεις με τον μαιευτήρα και τη μαία, ούτως ώστε να είναι ενήμεροι.

Ακόμη ένας λόγος για συζήτηση του τοκετού σας με τη μαία ή το μαιευτήρα, είναι να τους δώσετε την ευκαιρία να σας εξηγήσουν οποιεσδήποτε ειδικές διαδικασίες έχουν σχετικά με το διαβήτη. Τόσο η έρευνα όσο και η εμπειρία έδειξαν ότι ορισμένα είδη τοκετού και διαδικασιών είναι πιο πιθανό να χρειαστούν στο διαβήτη, με σκοπό η μητέρα και το μωρό να έχουν όσο το δυνατό λιγότερα προβλήματα. Για παράδειγμα :

Το μωρό σας σίγουρα θα γεννηθεί σε Νοσοκομείο ή Κλινική. Οι ειδικοί τόσο για το διαβήτη όσο και για τον τοκετό, συμφωνούν ότι για να περιορισθούν τυχόν προβλήματα στο ελάχιστο, το νοσοκομείο ή η Κλινική είναι ο πιο ασφαλής τόπος για τις διαβητικές μητέρες και τα μωρά τους. Οι γέννες στο σπίτι είναι σπάνιες.

Υπάρχει αυξημένη πιθανότητα τοκετού με καισαρική τομή, είτε προγραμματισμένου είτε ως επείγουσα ανάγκη και αυτό μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας επισκληρίδιο αναισθησία (αναισθησία που γίνεται στην περιοχή γύρω από τη σπονδυλική στήλη που αναισθητοποιεί παροδικά το κάτω μέρος του σώματος). Η επισκληρίδιος αναισθησία έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι η μητέρα παραμένει ξύπνια και ακούει το πρώτο κλάμα του μωρού.

Είναι πολύ πιθανό ότι ο τοκετός σας θα προκληθεί γύρω στις 38 βδομάδες. Αυτό γίνεται για να αποφευχθούν προβλήματα που συμβαίνουν κάποτε στο τέλος της εγκυμοσύνης (παρόλο που αυτό σπάνια συμβαίνουν). Αυτά περιλαμβάνουν τον ανεξήγητο θάνατο του μωρού στη μήτρα κατά την περίοδο αυτή.

Όλα αυτά ακούγονται πολύ “ιατρικά”, και πράγματι είναι. Αλλά όταν γνωρίζετε όσο το δυνατόν περισσότερα για το τι να αναμένετε, θα αντιμετωπίσετε καλύτερα τη μεγάλη σας μέρα. Βέβαια, δεν είναι όλα τρομερά, θα έχετε την εκλογή για ανακούφιση του πόνου (όπως εισπνοές, ελαφριάς μορφής αναισθητικό, ενέσεις ή επισκληρίδιος αναισθησία), καθώς και συνεχή φροντίδα από τη μαία – συχνά και από το μαιευτήρα – και πιο σημαντικό, την ικανοποίηση να ξέρετε ότι θα είναι ο τελευταίος γύρος της δύσκολης πορείας σας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 

Παρ’ όλους τους ορρούς και τις συσκευές παρακολούθησης, θα μπορείτε ακόμη να αποφασίσετε τη στάση του τοκετού που έχετε διαλέξει – για παράδειγμα, μία καθιστή στάση – αλλά είναι σημαντικό να το συζητήσετε από πριν με τη μαία σας. 

Νοουμένου ότι όλα είναι εντάξει, ορισμένοι μαιευτήρες επιτρέπουν σε “διαβητικούς” τοκετούς να αρχίσουν μόνοι τους, αν και σπάνια σας επιτρέπουν να περάσετε περισσότερες από 1-2 μέρες πέραν της αναμενόμενης, πριν να προκαλέσουν τον τοκετό. Βέβαια, μερικές γυναίκες αρχίζουν να έχουν πόνους πριν την καθορισμένη ημερομηνία που περιμένουν να γεννήσουν. Όταν ο τοκετός αρχίζει από μόνος του, είναι δυνατό να γεννήσετε φυσιολογικά αν και αυτό εξαρτάται από την κατάσταση της υγείας σας και την ώρα της ημέρας, την ποσότητα της ινσουλίνης που πήρατε, πότε φάγατε το τελευταίο γεύμα κτλ. Θα χρειαστεί να ελέγχετε τακτικά το σάκχαρο στο αίμα σας, μετά όμως από μια κολπική γέννα ο ορρός μπορεί να αφαιρεθεί αμέσως, εκτός βέβαια αν η μητέρα κάνει εμετούς, που είναι πολύ ασυνήθιστο. Μετά απ’ αυτό, μπορείτε να επιστρέψετε στις δόσεις της ινσουλίνης που παίρνατε πριν την εγκυμοσύνη (αν τις θυμάστε!) με αναγκαίες προσαρμογές, π.χ. για το θηλασμό ή για αλλαγές στις δραστηριότητές σας.

Και το μωρό; Υπάρχουν δύο συχνά και λογικά ερωτήματα τα οποία είναι : “το μωρό μου έχει διαβήτη;” και “το μωρό μου θα μεταφερθεί απ’ ευθείας σε θάλαμο για ειδική φροντίδα;”. Κατ’ αρχήν είναι πολύ απίθανο να έχει διαβήτη το μωρό και στην πραγματικότητα, έχει μόνο μία ελάχιστα αυξημένη πιθανότητα να τον αναπτύξει αργότερα. Το σάκχαρο στο αίμα του μωρού σας θα ελεγχθεί περίπου 1 ώρα μετά τη γέννηση του και ακόμη μερικές φορές κατά τη διάρκεια των πρώτων 24 ωρών. Αυτό γίνεται με ένα τσίμπημα στη φτέρνα πριν το τάισμα του μωρού, για επιβεβαίωση ότι το μωρό διατηρεί ένα κανονικό επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Ίσως πάρει λίγο χρόνο για το πάγκρεας του μωρού σας να σταματήσει να παράγει ινσουλίνη, που μπορεί να προκαλέσει στο μωρό υπογλυκαιμία. Μπορεί σε αυτήν την περίπτωση να σας συστήσουν να το ταΐζετε συχνά.

Όσο αφορά στη μεταφορά σε θάλαμο ειδικής φροντίδας, μερικά μώρα πάντα τη χρειάζονται είτε οι μητέρες είναι διαβητικές είτε όχι και πράγματι μερικά νοσοκομεία την εφαρμόζουν σαν ρουτίνα σε περίπτωση διαβήτη. Πάντως, αυτό γίνεται όλο και λιγότερο συχνά, όσο μειώνεται η εμφάνιση προβλημάτων σε μωρά διαβητικών μητέρων. Αν όμως, το μωρό σας είναι πρόωρο, ή ιδιαίτερα μεγάλο, ή βρεθεί να έχει υπογλυκαιμία, η μονάδα ειδικής φροντίδας είναι ο καλύτερος τόπος γι’ αυτό. Αυτό όμως, συνήθως δεν διαρκεί για πολύ χρόνο και φυσικά θα μπορείτε να το επισκέπτεστε εκεί όποτε θέλετε.

Όμως, με όλες τις άλλες πτυχές του τοκετού, είναι καλή ιδέα να ρωτήσετε προηγουμένως για τις διαδικασίες αυτές στο νοσοκομείο σας, έτσι ώστε να γνωρίζετε κατά το δυνατό τι να αναμένετε.